Oefenen in het donker op weg naar de laatste stop in Engeland

Voor het eerst zijn we 's nachts gaan varen, naar Falmouth. Dat was er nog nooit van gekomen, en voordat we in drie dagen en nachten de Golf van Biskaje naar Spanje moeten oversteken kan het geen kwaad om een beetje te oefenen. Overigens niet voordat we eerst een onverwachts leuk bezoek aan Kingsbridge brengen, alwaar we droogvallend aan de kade enigszins afwijken van de norm en het hele stadje komt uitlopen om te kijken naar die gekke Hollanders....

Het rijke Salcombe en het meer ontspannen Kingsbridge bevallen ons erg goed, ondanks de eindeloze hoeveelheid regen die er naar beneden komt. In Salcombe komen Ella en Seb met hun vader Harvey even bij ons schuilen voor de regen en met Jesse in de speelhut spelen. In Kingsbridge brengen we de ochtend door in het zwembad. Jesse heeft plezier voor tien en een beetje beweging is heerlijk. Het is ook meer het knagende gevoel dat we binnenkort oversteken naar Spanje dat ervoor zorgt dat we wederom het plan opvatten om naar Falmouth te gaan en geen andere leuke plekjes meer aan te doen. Nog even rust en wat tijd voor de laatste voorbereidingen terwijl we gunstig weer afwachten.

Als Jesse in bed ligt gooien we om half negen los en varen we nog net in het daglicht via Salcombe de zee op. We wisten dat het eerste stuk vervelend zou zijn, en na half uur stampen begin ik te twijfelen of we wel de juiste keuze gemaakt hebben. Nicole komt naar buiten, en vertelt tot mijn verbazing dat Jesse gewoon in slaap is gevallen. Dat is een meevaller, maar nu Nicole nog. Dat lukt minder goed en zij wil liever naar Plymouth. Ik laat de boot wat afvallen richting Falmouth waardoor de wind beter in de zeilen komt en de deining lekker onder ons door kan rollen. Nicole gaat op de bank in de salon liggen en we besluiten toch door te varen volgens het oorspronkelijke plan.

Van tevoren denk ik rond zes uur in de ochtend aan te zullen komen, bij daglicht dus. We varen echter zo snel, ook de stroom staat mee, dat het eerder vier uur lijkt te gaan worden. Om twee uur neemt Nicole de wacht van mij over, en ik duik met een slaapzak op een van de banken buiten in de cockpit. Op de radar zien we boven Falmouth grote regenbuien verschijnen. Regen kan extra wind betekenen en al komt tot nu toe de wind niet boven de 16 knopen uit, wat voor ons heerlijk zeilen betekent, krijgt Nicole mij na enig aandringen zover het eerste rif in het grootzeil aan te brengen voor het geval dat de wind sterk zal gaan toenemen. Dit blijkt een goede oefening zo midden in de nacht.

Wanneer we om vier uur de haven van Falmouth binnenvaren komt eerst vanuit het niets door de stromende regen de Velsheda langsvaren, een prachtige J-klasse in eigendom van de Nederlander Ronald de Waal. Na het passeren van haar zusterschepen die hier liggen vanwege een regatta, komen we in de bezoekershaven terecht waar we helaas geen plekje kunnen vinden. Dan maar ankeren, we liggen echter zo dicht bij een andere Lagoon die net binnengekomen is dat ik besluit om maar in de salon een beetje te gaan hangen totdat het licht is en Nicole nog een paar uurtjes kan slapen voordat Jesse wakker wordt.

Ik maak een rondje met de bijboot na het ontbijt om te kijken naar mogelijke ligplekken en we besluiten om onze boot maar gewoon naast die van een ander te leggen en te wachten op een mooi plekje aan de steiger. Zo gezegd, zo gedaan. En we lijken geluk te hebben, want de Fransman waar we naast liggen is van plan om in de middag uit te varen.

We hebben de laatste stop in Engeland bereikt. Het 's nachts varen is ons goed bevallen. Nu de laatste klusjes, weerberichten volgen, en plannen maken voor het transport van onze waarschijnlijke opstappers, Eric en Henk, voor de tocht naar Spanje. Er lijkt zich voor volgende week al een weergaatje aan te bieden, dus wie weet...