Als we losgooien om naar Ilha da Culatra te varen voelen we ons bijna (of misschien wel helemaal) opgelucht dat we weg zijn uit die vakantieplaatsen. Nicole neemt zich voor vandaag al het zeil- en navigatiewerk te doen, we komen dus erg snel aan bij Cabo de Santa Maria. Helaas bij laagwater, en het is even werken en opletten bij het invaren van het kleine waddengebied welke ook toegang geeft tot de wat grotere plaatsen Faro en Olhao.
We ankeren net voordat het donker is bij het dorpje Culatra, een vissersplaats met alleen zandstraten en veel buitenlandse bootjes die na het droogvallen zo lang mogelijk niet meer willen drijven. We zien ook Paul van de Harmattan liggen, de Nederlander die ons in Cascais kwam helpen toen we een visnet in de schroef hadden.
Aangezien het meteen donker is gaan we niet meer aan land, maar het duurt niet lang voordat we een bijboot met discolampjes aan zien komen varen. Het is de Mero familie, we drinken dus toch nog even wat lauwe biertjes op en Jesse valt om tien uur om van de slaap na het drukke spelen. De volgende ochtend heeft een deel van de Mero-kinderen school, maar Jule van 3 mag met papa Coen mee koffie drinken en wij schuiven met buurman Paul ook aan. Het is een heerlijk eilandje, met een paar terrasjes, een supermarkt, strand, en alles wat je nog meer (niet) nodig hebt om je heel ontspannen te voelen. Hier gaan we de oversteek naar Marokko rustig afwachten. We hebben geen haast, de rest van de Nederlandse vloot aan kinderboten komt hier als het goed is ook nog liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten