Aansluitend lopen we de medina ook nog even in met z'n allen, maar die in Salé bevalt ons uiteindelijk beter vanwege het minder toeristische en intiemere karakter.
Middels een tocht van bijna vijf uur, gelukkig in een gekoelde eerste klas wagon, gaan we met de trein naar Marrakech waar ook mijn moeder naar toe komt.
In Marrakech vieren we meer lui vakantie dan dat we echt de stad ontdekken. De kleine hotelletjes (riads) bevallen ons erg goed, met hun vele kleine zwembadjes en goede service. Ze liggen midden in de drukke medina, we hebben dan ook weinig behoefte om naar buiten te lopen. Nicole laat zich tweeeneenhalf uur verwennen door Marokkaanse specialsten ('de hamnan') en straalt de dagen erna alsof ze ineens tien jaar jonger is.
Wanneer we eindelijk eens naar buiten durven te gaan om twintig meter verder te gaan dineren lopen twee jongens achter ons en proberen de rugzak te openen. Ik zie het op tijd en met een soort van verontschuldiging verdwijnen ze snel. Het eten in Le Foundouk is heerlijk, de ambiance prachtig. Alleen is Jesse te moe, waardoor we ons snel weer terugtrekken in de raamloze riad.
De laatste volle dag in Marrakech komt ook mijn moeder aan, ze zal de komende week met ons meereizen naar Lanzarote. Ook zij proeft nog even de sfeer van de medina voordat we beginnen aan de lange warme treinreis terug naar Rabat. De eerste klasse was uitverkocht....
Aangekomen in Rabat blijken er inmiddels twaalf Nederlandse schepen te liggen, en Jesse krijgt op straat een hartverwarmend welkom van alle kleine blonde koppies. We eten daarna gezellig op het terras met iedereen en maken plannen voor de komende dagen. Tegelijkertijd met de Mero vertrekken we morgen voor een lange tocht naar Lanzarote, daar hopen vrijdagavond aan te komen. Voorlopig even offline dus...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten