Moppentappend op weg naar de Canarische Eilanden

In de ochtend verlaten we Rabat, nadat we eerst nog bezoek krijgen van Wolf, de douanehond. Helaas hebben hij en zijn baasje niet zulke schone voetjes, dus onze net gepoetste boot is gelijk weer vies. Nadat we de boot voltanken en nog wat papierwerk afhandelen, gooien we los. Samen met de Mero vertrekken we richting de Canarische Eilanden, de Mare Liberum en de Barnstormer varen de eerste 36 uur gezellig met ons op richting Agadir.

We kunnen prima zeilen, maar als de wind er na een paar uurtjes mee stopt motoren we de volgende 24 uur op een heel rustige zee. ´s Nachts is het nog even spannend als de Mare Liberum in een net gevaren lijkt te zijn. De Mero blijft dicht in de buurt en ook wij houden de AIS en de marifoon nauwlettend in de gaten. We beseffen weer dat het erg fijn is om met andere boten op te varen. Bas gaat het water in en heeft binnen het half uur de boot bevrijd van een visvlag en een lang touw dat om het roerblad was komen te zitten. De eerste nacht blijft verder rustig en zo ook de dag erna. Zo rustig dat kanaal 77 een moppentapkanaal is geworden en de Marrokaanse vissers zich ongetwijfeld afvragen wat er allemaal gebeurt op die Nederlandse boten. Ze durven ook niet meer bij de boot te komen met de vraag of we nog wat te roken hebben.

Wanneer de wind weer wat aantrekt varen we de volgende 48 uur voor de wind. We merken goed dat we met een catamaran moeilijk recht voor de wind kunnen zeilen, dus we maken heel wat extra mijlen doordat we afkruisen. Het voordeel daarvan is dat we gezellig in de buurt van de Mero blijven, al is het net iets te ver voor kanaal 77, en ook de Harmattan komen we midden in de nacht tegen. Paul zit dan al wat langer op zee aangezien hij vanuit Portugal komt aanvaren. De wind blijft schommelen tussen de 12 en 20 knopen, voldoende om lekker stabiel op de toenemende golven te kunnen blijven varen. Desalniettemin worden zowel mijn moeder (voor het eerst in haar leven), Jesse als Nicole getroffen door zeeziekte, maar dat krijgen we redelijk snel op orde met wat pilletjes, minder melk en wat meer droog brood. Het slapen gaat wisselvallig tijdens de tocht, alleen Jesse maakt hele nachten. Oma speelt overdag met Jesse, met de blokken, de auto´s, stickers en poppetjes kleien.

Na ruim drie dagen op zee zijn we weer terug in Spanje, en ankeren we (na zes keer eindelijk vast) bij Playa de La Francesa op het eiland La Graciosa. Een van de Canarische Eilanden, en een fantastische plek midden in een vulkaanlandschap.

De Mero en de Harmattan komen vlak na ons aan. Nicole neemt een heerlijke duik in het water en ook ik spring er voor het eerst deze reis in. We doen direct een pannenkoekenborrel om de aankomst te vieren. Hanneke en Pim van de Nelly Rose haken aan en de meegebrachte wijn maakt het slapen daarna nog wat makkelijker;-).

De eerste ochtend gaan we naar het dorpje Caleta de Sebo. Internetten, zwemmen, terrasje aan het strand, en een veerboot zoeken zodat mijn moeder naar Lanzarote kan (aan de overkant) waar ze morgen met het vliegtuig weer naar Nederland gaat.

Wat wij gaan doen weten we nog niet. De Ile du Nord en de Ostrea liggen vlakbij in Corralejo, misschien dat we daar ook even in de haven gaan bijtanken (letterlijk en figuurlijk). Nu eerst even oma uitzwaaien.