En toen was ineens de boot verkocht

Even bij het begin beginnen... In november varen we de haven van Gran Tarajal binnen, vlak na ons avontuur met Jesse die geen adem meer wilde halen. Nadat we goed en wel liggen gaan we op zoek naar internet om onze emails te kunnen lezen. Een van die emails betreft de bestelling van de bruidstaart voor ons huwelijk op 8 december. De leverancier geeft aan dat hij niet kan leveren en zich genoodzaakt ziet te stoppen met zijn bedrijf. Wij schrikken, niet alleen omdat we opeens een andere oplossing voor de bruidstaart moeten zoeken, maar ook omdat we zijn bedrijf zo leuk vinden en we daar altijd onze taarten bestellen. Nicole heeft coeliakie, en al hun taarten zijn glutenvrij. En lekker. Om een lang verhaal kort te maken, we bellen en mailen met Joop van Specialetaarten.nl en besluiten al snel dat we het een leuk idee vinden om te kijken of we zijn bedrijf verder kunnen helpen.

Toen we in mei vertrokken wisten we dat we de eerste schooldag van Jesse weer in Nederland zouden willen zijn. Maar die is pas in mei volgend jaar, en zo langzamerhand wenden we aan het idee dat we na de Atlantische oversteek nog lekker een jaartje rond zouden gaan varen in de Carieb. Alvorens de boot te verkopen en terug te gaan. Maar omdat we nu eerst een tijdje aan de slag willen met de glutenvrije taarten gaat dat plan niet helemaal door. Het eerste kwartaal van 2013 gaan we aan de slag. Ervan uitgaande dat dit gaat slagen en we het leuk vinden om te doen bedenk ik dat het verstandig is om de boot dan maar vast te koop te zetten. Het duurt zeker een maand of zes, dus dan hebben we nog even de tijd. Wie weet vliegen we snel weer terug naar de Carieb, en varen we gewoon verder.

Wanneer ik half november naar Nederland vlieg (Jesse en Nicole zijn daar al een week) plaats ik via eSailing een advertentie op Yachtworld, de beste plek voor het aanbieden van ons type schip. Binnen 24 uur komt de eerste reactie binnen, van een Amerikaans echtpaar met twee jonge kinderen. Na wat mailen en Skypen klikt het zowel persoonlijk als zakelijk en is de boot verkocht.... In één dag! Nicole en ik weten niet wat ons overkomt, en we vragen ons af of we er wel zo verstandig aan doen om de boot nu al te verkopen. We hadden gedacht nog wel een tijdje aan het idee te kunnen wennen.

Een van de 'problemen' met het zo snel verkopen van de boot is dat deze nog in Tenerife ligt, en we inmiddels toch echt van plan waren de Atlantische oversteek te doen. Welliswaar niet met Nicole en Jesse aan boord, maar toch.... Ook tijd doorbrengen in de Carieb staat hoog op het verlanglijstje. Er dient zich echter vanzelf een oplossing aan, voor de koper is het veel handiger indien de boot al in de Carieb is voor zowel de keuring als overdracht. We spreken af de boot eind januari voor een keuring in Sint Maarten te hebben liggen, en dat betekent dat ik de oversteek gewoon kan doen en dat we nog fijn een beetje rond kunnen zeilen in een deel van de Carieb.

Zo gezegd, zo gedaan. De oversteek en de avonturen in de Carieb hebben jullie hier kunnen volgen, en de afgelopen week hadden we de Amerikaanse kopers op bezoek voor de keuring. Dat was erg gezellig, ze hebben een paar dagen bij ons gelogeerd en we hebben zo een hele leuke overdracht van de boot kunnen doen. Ook de keuring ging vlekkeloos. Op het probleem met de koppeling na dan, daardoor moest de keuring over twee dagen uitgesmeerd worden zodat we de profvaart met twee motoren konden doen. De boot is geaccepteerd en alle contracten zijn getekend.

Oh, en ik mag natuurlijk niet vergeten te vermelden hoe hard Jesse zijn best heeft gedaan om de boot mooi te maken. Nadat hij begon te poetsen legden wij hem uit dat hij centjes verdiend had. Op de vraag wat hij ervan wilde gaan kopen zei hij "schoonmaakspullen". Dat vonden we al ondernemend, maar nadat hij de volgende dag weer gepoetst had wilde hij centjes om een "schoonmaakmachine" te kopen. Slimmerd.... Delegeren is hij trouwens ook goed in, kennelijk is z'n mama de machine geworden.

We vliegen aanstaande zaterdag terug naar Nederland, al onze spullen volgen per vrachtboot. Het is wel even wennen, en het is ook wel erg jammer dat ons Caribisch avontuur zo kort is geweest. We hebben veel moeten overslaan, en we hebben nagenoeg alle gezellige boten waarmee we voor de oversteek optrokken niet meer gezien. Die zijn pas over een paar weken in de buurt. Maar we hebben al wel plannen (en tekeningen) voor een nieuwe Drift Away, dus hopelijk zijn we weer snel op het water te vinden!