Een weekend testvaren in het koude Grou

Afgelopen donderdag ging de boot te water, vrijdagochtend een eerste kort testrondje. Maar toen was het mooi en zonnig weer, de echte test is natuurlijk samen met Nicole en Jesse op een storm- en regenachtige zaterdag. Windstoten van rond de 40 knopen, en af en toe een lekkere regenbui. Zo direct meer over hoe dat beviel, eerst even een paar foto's in het water. Het complete beeldverslag van de bouw is overigens hier te vinden.

En natuurlijk is hij van binnen inmiddels ook klaar, Jesse laat het zien. Het contrast tussen de afwerking van het interieur en het exterieur is groot...

De eerste keer wegvaren ging niet gemakkelijk. We zijn gewend om rustig te varen, maar met veel wind bleek dat een dergelijk lichte boot een makkelijke speelbal gaat worden. De smalle brug na 100 meter was dan ook best even spannend;-) MarineTraffic pakte ons gelukkig ook snel weer op, hieronder het testrondje. Bij benadering dan, aangezien de boot (nog) niet zo makkelijk over land te vervoeren is.

Zo'n monohull is ook wel weer even wennen, blijkt wanneer we op de Sitebuurster Ee (ja, klinkt net als Golf van Biskaje) door de wind en een golf opeens opzij gezet worden en we dwars op de golven lekker rollen. Dat voelt met een catamaran toch anders. Maar goed, alles bleef staan in de kastjes en niemand werd zeeziek.

Over het testen zijn een paar dingen te melden. Het was koud buiten, en met de elektrische verwarming warm binnen. Het gevolg bij een aluminium boot met veel (enkel) glasoppervlak is condens. Eens kijken hoe we middels ventilatie of een luchtontvochtiger daar iets aan kunnen doen. Want de boot is heerlijk om beschut te varen in koude (en bij voorkeur zonnige) omstandigheden. Maar dan moeten we wel wat kunnen blijven zien natuurlijk...

Het elektrisch varen is weliswaar stil, maar de motor is wel te horen afhankelijk van het toerental en de bijbehorende vibraties. De schroef lijkt ook nog wat afstelling nodig te hebben, en het lijkt de moeite waard om een grotere te testen. Niet dat de prestaties tegenvallen, maar er is mogelijk meer uit te halen.

Qua prestaties, die zijn naar verwachting, of misschien zelfs iets beter. Maar dat was met de harde wind wat lastig te beoordelen. De conclusie dat de boot het (alleen op de accu's) zeker 15 uur uit gaat houden met de Amsterdamse snelheidslimiet (6km/h) in het achterhoofd lijkt wel gerechtvaardigd. Zelfs als de zon niet schijnt op het mooie panelendak. Anton Schiere, van het Online Magazine Elektrisch & Hybride Varen, die vanochtend aan boord was, berekende aan de hand van zijn meetgegevens dat de boot bij een snelheid van 9 km/h (5 knopen) zo'n 10 uur kan varen op de accu's. Een bereik van zeker 90 kilometer dus, het doel is 100. Maar we moeten nog beginnen aan de optimalisaties;-)

Om te zien hoe het vaart heeft Nicole ook nog even een filmpje gemaakt terwijl Jesse en ik de boot terugbrachten naar de werf. Je kunt daar zien dat de boot van voren iets te zwaar beladen is, dat gaan we nog bijstellen in het gebruik van de water(ballast)tanks. Goed te zien is verder dat het ontwerp maximaal gericht is op efficient varen, we maken nagenoeg geen golven en het achterschip laat het water mooi los.

Ook interessant zijn de verschillende reacties op het onbehandelde aluminium. Van "moet ie niet eerst nog in de lak gezet worden" tot aan "lekker dat je niet bang hoeft te zijn voor een kusje van de kade". Zelf zijn we er ook nog niet over uit, al went het snel in positieve zin. Oxidatie moet e.e.a. nog wat egaler maken, en anders misschien toch maar eens zandstralen.

Oh ja, Google had nog een verrassing, de boot ligt in de sneeuw. Dat was nog niet niet zo, maar ziet er wel leuk uit.